ചില അക്ഷരങ്ങള്‍ ഊമകളാണ്.
സംസാരിക്കുമ്പോഴും എഴുതുമ്പോഴും
അവ നിശബ്ദമാകുന്നു.
ചികഞ്ഞെടുത്ത വാക്കുകളിലും
കനത്ത ചിന്തകളിലും
പതുക്കെ കടന്നുവന്ന്
അത് കാലത്തെയും ചരിത്രത്തെയും
മഞ്ഞുപോലെ തണുത്തതാക്കുന്നു.
എഴുതുമ്പോഴും പറയുമ്പോഴും പെട്ടെന്ന്
വിക്കളും വിറയലുമുണ്ടാക്കുന്നു.
ചില അക്ഷരങ്ങളില്‍ നിറയെ കാപട്യമാണ്.
ഒരു കറുത്ത വൃത്തം വരച്ച്
അത് മനസ്സിന്റെ സമനില തെറ്റിക്കുന്നു.
ചിലപ്പോള്‍ എത്രയോ പരിചയമുള്ള
അക്ഷരങ്ങള്‍കൂടി
ഊമകളായ് ഭാവിക്കുന്നു.
ഒരിക്കല്‍ വിരല്‍തുമ്പില്‍ അമ്മാനമാടിയിരുന്ന
അക്ഷരങ്ങള്‍
കണ്ണും കാതും പൊട്ടി നിലവിളിക്കും.
പറയേണ്ടത് പറയാതെ
എഴുതേണ്ടത് എഴുതാതെ
അത് മറുഭാഷ നിര്‍മ്മിക്കും.
നമ്മെ നിശ്ശബ്ദമാക്കി, നിശ്ശബ്ദമാക്കി
ഉത്തമ പൌരന്മാരാക്കും
ഉത്തമ പൌരന്മാരാക്കും.
